ΑΤΥΧΙΑ-ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ-ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

Τρίτη μέρα σήμερα της νέας εποχής του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ!
Η ομάδα έχει μπει στην εποχή Κούπερ και συνεχίζει αυτή τη μινι προετοιμασία της.
Δε θέλουμε να πούμε απολύτως τίποτα για το τι γίνεται στις προπονήσεις σύμφωνα με όλα όσα έχουμε μάθει και αλιεύσει από τις προπονήσεις...
Όλο και κάτι θα κάνουμε τις επόμενες ημέρες...
Σήμερα κάνουμε μια διαφορετική προσέγγιση και λέμε να ξαναθυμηθούμε το ματς με τη Καβάλα.
Για την ατυχία και την αναποτελεσματικότητα-αστοχία.
Να πούμε κάποια πράγματα για τον Κουκουλάκη και τη διαιτησία.
Αν και για τη διαιτησία θα πούμε κάποια πράγματα πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα.
Και βέβαια δε μπορούμε να μην δε πούμε κάποια πράγματα και για το αντιαθλητικό παιχνίδι της Καβάλας...


Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ

Αυτός ο ΑΡΗΣ του προηγούμενου Σαββάτου αναμφίβολα έκανε τη καλύτερη του εμφάνιση στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Προσπάθησε και πάλεψε για τη νίκη.
Τα έδωσε όλα για τη νίκη.
Η ουσία όμως είναι ότι η μπάλα δε μπήκε στο «πλεχτό» και μοιραία δεν ήρθε η νίκη. Κι αυτό που μένει είναι η δυσφορία για το πέμπτο συνεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα.
Για ποιο λόγο όμως να φτάσουμε σε ένα σημείο να κάνει η ομάδα 22 τελικές, να έχει 2 δοκάρια, 4 μοναδικά τετ α τετ, 7 πολύ καλά σουτ αξιώσεων και ιδανικών συνθηκών για να βγει κάτι καλύτερο από μια ευκαιρία και η ομάδα μα μην μπορεί να τα καταφέρει;
Ήταν θέμα ατυχίας;
Σίγουρα και τύχη αποτελεί για το ποδόσφαιρο, μια πολύ σημαντική παράμετρο.
Γιατί βλέπεις σε παιχνίδια άλλων ομάδων, να «κοιμάται κυριολεκτικά ο Θεός»!
Να γίνονται απίστευτα πράγματα και να παίρνουν ματς και τρίποντα νίκης, καθαρά από θέμα τύχης και κωλοφαρδίας που λέμε και στη καθομιλουμένη.
Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Κάποια Κυριακή θα έχεις εσύ τύχη, κάποια άλλη Κυριακή θα έχει ο άλλος,
Απλά γεγονός είναι ότι η τύχη έχει γυρίσει τη πλάτη στον ΑΡΗ, εδώ και πολύ καιρό.
Σίγουρα όμως η σαββατιάτικη απώλεια, εκτός από προϊόν ατυχίας, ήταν και ευθύνη των παικτών.
Γιατί πολύ απλά η αστοχία και η αναποτελεσματικότητα είναι πρόβλημα!
Η έλλειψη κίνησης και αυτοματισμών που παρουσιάζεται, είναι πρόβλημα!
Η έλλειψη καθαρού μυαλού και ομαδικότητας στη προ-τελική και τελική προσπάθεια είναι πρόβλημα!
Το ότι δεν έρχονται νίκες, υπάρχει πρόβλημα.
Γιατί δυστυχώς πιάσαμε το πέμπτο συνεχόμενο παιχνίδι στο οποίο η ομάδα έφερε ένα αρνητικό αποτέλεσμα.
Γιατί τα έχουμε πει ότι ισοπαλίες και πρωταθλητισμός, δεν κολλάνε.
Τι να το κάνω που η ομάδα είναι αήττητη από τη 4η αγωνιστική;
Τι να τους κάνω τους 5 βαθμούς σε 5 ματς.
Ας κερδίζαμε τα δύο από αυτά τα πέντε ματς και ας χάναμε τα τρία.
Περισσότερους βαθμούς θα είχαμε μαζέψει (6β).
Ωστόσο, γεγονός είναι ότι στον αγώνα του προηγούμενου Σαββάτου, καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του αγώνα και του αποτελέσματος, έπαιξε η διαιτησία.


Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Ακούμε πολλούς φίλους που λένε ότι ο Κουκουλάκης και γενικά οι διαιτησίες δεν είναι, ή τουλάχιστον δε θα πρέπει να είναι άλλοθι, όταν η ομάδα δεν κερδίζει ή παραχωρεί κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα.
Γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό όλων αυτών, αν εσύ σαν ομάδα, είσαι εύστοχος και κυρίως αποτελεσματικός στη τελική σου προσπάθεια, εάν βάζεις γκολ, δε θα έχεις την ανάγκη από τον Κουκουλάκη και από κανέναν Κουκουλάκη, να σου δώσει, ακόμη και το αυτονόητο, δηλαδή το πεντακάθαρο πέναλτι.
Σαφώς και έχει βάση το σκεπτικό τους που λέει για παράδειγμα ότι αν ο Χαβίτο στο 20ο λεπτό, έπιανε ένα καλύτερο σουτ στην επέλαση που έκανε από δεξιά, ή αν προτιμούσε να μοιράσει και να δώσει πάσα μέσα στη περιοχή σε κάποιο συμπαίκτη του, ίσως να είχαμε κάτι καλύτερο από ένα καλό σουτ και μια καλή ευκαιρία.
Το ίδιο ισχύει και στη φάση όπου είχαμε το δεξί πλασάρισμα που έκανε ο Αμπρέου στο 28ο μετά την εκπληκτική κάθετη μπαλιά που του έβγαλε ο Κόκε...
Και φυσικά καταγράφομε αυτές τις δύο συγκεκριμένες φάσεις, γιατί έγιναν πριν το 35ο λέπτο δηλαδή, όταν και είχαμε την ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ περίπτωση πέναλτι που έγινε πάνω στον Χαβίτο.
Εκεί όπου είχαμε τράβηγμα φανέλας αρχικά και στη συνέχεια, είχαμε κλωτσιά από πίσω και πάνω στη κοιλιά του Χαβίτο, και ανατροπή του!
Είχαμε αντιαθλητικό παιχνίδι και σύμφωνα με τον κανονισμό έπρεπε να δοθεί πέναλτι και αποβολή του ποδοσφαιριστή της Καβάλας.
Γι αυτό λοιπόν φίλες και φίλοι του ARIS 2014, κανείς δε μπορεί αν μας πείσει ότι η διαιτησία δεν αποτελεί έναν σημαντικό και στην Ελλάδα τον σημαντικότερο παράγοντα εξέλιξης σε έναν αγώνα.
Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι στη φάση του 35ου λεπτού, όπου έχουμε ορισμό του πέναλτι, δεν διαμορφώθηκαν οι συνθήκες και ενδεχομένως και το αποτέλεσμα του αγώνα.
Στο πέναλτι, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα.
Έχεις 50% πιθανότητες να βάλεις γκολ και να πάρεις πρωτοπορία στο σκορ και φυσικά 50% πιθανότητες να χάσεις το πέναλτι κα την ευκαιρία, να ανοίξεις το σκορ και με τη ψυχολογία ανεβασμένη να συνεχίσεις τον αγώνα.
Και μάλιστα, με αριθμητικό πλεονέκτημα, καθώς στη συγκεκριμένη φάση, είχαμε πέναλτι και αποβολή.
Αυτή την ευκαιρία λοιπόν, αυτή τη δυνατότητα έστω του ποσοστού 50% ο Κουκουλάκης τη στέρησε από τον ΑΡΗ..
Γιατί είναι δεδομένο ότι αν ο ΑΡΗΣ άνοιγε το σκορ, στη συνέχεια, σαφώς αυτή η αγνώριστη Καβάλα που είδαμε το περασμένο Σάββατο, θα έπαιζε πιο ανοιχτά και θα ξέφευγε από αυτό το κλειστό αμυντικό παιχνίδι, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις γίνονταν αντιαθλητικό.
Ο Κουκουλάκης διαμόρφωσε το παιχνίδι και όπως φάνηκε και το αποτέλεσμα.
Το κακό πλέον έχει παραγίνει…


ΤΟ ΑΝΤΙΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ…

Πάμε τώρα να πούμε δυο πράγματα και για τη Καβάλα…
Ακούγαμε για την Καβάλα διάφορα…
Θετικά εννοούμε!
Για την πολύ καλή ομάδα που έχει δημιουργήσει και έχει καταφέρει με τα αποτελέσματα της να δημιουργήσει συμπάθειες.
Ήρθε και η εμφάνιση και το αποτέλεσμα στο «Γ. Καραισκάκης», αλλά και αυτό με τον Παναθηναϊκό και όλοι μιλούσαν για το θαύμα της Καβάλας.
Την είχαμε δει την Καβάλα σε φετινά παιχνίδια, πριν να έρθει να παίξει στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Την είδαμε, με Παναθηναϊκό, με Ηρακλή, με Ολυμπιακό και σίγουρα χαρήκαμε πολύ, γιατί είδαμε μια ομάδα που παίζει καλή μπάλα και παρά το γεγονός ότι προήλθε από τη Β εθνική, είναι σε θέση, να παρουσιάσει ένα καλό σύνολο, που θα σταθεί με αξιώσεις.
Περιμέναμε λοιπόν κι εμείς και οι 17000 οπαδοί του Άρη που έδωσαν το παρόν το Σάββατο, να δούμε ένα καλό παιχνίδι, ποιοτικό, με πολλές φάσεις και θέαμα.
Περιμέναμε να δούμε την ομάδα του Παπακώστα να μας δείχνει τις αρετές της.
Μάταιο…
Από τις πρώτες στιγμές του ματς καταλάβαμε ποιο θα είναι το παιχνίδι της Καβάλας…
Από τις πρώτες στιγμές είδαμε τι έργο θα παιχτεί.
Μια ομάδα που είχε σαφέστατες εντολές να αμυνθεί, σε διπλή ζώνη άμυνας.
Πίεσε στο πρώτο μέρος, με σκοπό βέβαια, είτε να κλέψει μπάλα, είτε σε μια απομάκρυνση, να τρέξει και να χτυπήσει σε αντεπίθεση.
Όντως αυτό έγινε.
Δυο φορές στο πρώτο μέρος, οι φιλοξενούμενοι, απομακρύνοντας τη μπάλα, έβγαλαν δυο γρήγορες αντεπιθέσεις, οι οποίες όμως δεν επέφεραν κάτι.
Αυτό που βλέπαμε από το πρώτο μέρος και μας έκανε πολύ αρνητική εντύπωση, ήταν το καταστροφικό και σκληρό παιχνίδι που έπαιζε η Καβάλα.
Από το 20ο λεπτό είχαμε καθυστερήσεις, με τους παίκτες της Καβάλας να πέφτουν και να κάνουν τους ψόφιους κοριούς…
Αυτό όμως που μας τρέλανε τελείως ήταν το σκληρό και αντιαθλητικό παιχνίδι που έκαναν οι παίκτες της Καβάλας.
Ήδη από το πρώτο ημίχρονο κι από τη φάση του Χαβίτο με το πέναλτι που δεν έδωσε ο Κουκουλάκης, έπρεπε να έχει αποβληθεί ο παίκτης της Καβάλας που έκανε αντικανονική προβολή από πίσω και μάλιστα χτυπώντας τον Χαβίτο με καρατιά που θα ζήλευε και ο Αλέξανδρος Νικολαίδης!
Έπρεπε να αποβληθεί γιατί ήταν ο τελευταίος παίκτης.
Ο Κουκουλάκης αν και οφθαλμίατρος στο επάγγελμα έκλεισε και έκλεινε τα μάτια στα αντιεπαγγελματικά και αντιαθλητικά χτυπήματα των φιλοξενουμένων.
Έδειξε τρεις κόκκινες κάρτες σε παίκτες της Καβάλας, αλλά και πάλι δεν ήταν σωστή και αντικειμενική η διαιτησία, γιατί με βάση τα προκλητικά χτυπήματα των παικτών της Καβάλας, έπρεπε να υπάρχουν κι άλλες αποβολές.
Τι να το κάνουμε που έβγαλε τον δεύτερο και τον τρίτο παίκτη της Καβάλας στις καθυστερήσεις και στο ενενήντα φεύγα;
Κακό έκανε στον Άρη (καθυστέρηση) παρά καλό…
Ο Κουκουλάκης δεν έδειξε απολύτως κανέναν σεβασμό στους παίκτες του ΑΡΗ!
Κι εδώ τίθεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, στο οποίο καλείται να επέμβει και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμοιβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ).
Γιατί δεν μπορεί από την ανοχή, την αδιαφορία και ενδεχομένως την ανικανότητα ενός διαιτητή, να γίνονται εγκληματικά και αντιαθλητικά χτυπήματα και αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές.
Επιτέλους να μπει ένα τέλος.
Γιατί σίγουρα ποδόσφαιρο παίζουμε (mr Ονουάτσι…) αλλά όχι καράτε.
Ελπίζουμε, να μην βρεθεί στο δρόμο του Ονουάτσι και του κάθε Ονουάτσι, κάποιος ποδοσφαιριστής που θα του κάνει κάποιο αντιαθλητικό χτύπημα και θα του κόψει τη μπάλα και το ψωμί για κάνα τρίμηνο...
Όπως και σε κάθε ποδοσφαιριστή.
Πάντως καλό θα είναι να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε, για ποιο λόγο, η κατά τα άλλα τεχνική και επιθετική ομάδα του Εργοτέλη, με τον ΑΡΗ, ταμπουρώθηκε και έπαιξε αμυντικά και παθητικά και σε κάποιες περιπτώσεις αντιαθλητικά…
Το ίδιο και η… «μπαρτσελόνα» του κάμπου…
Το ίδιο και το «θαύμα» που λέγεται Καβάλα…
Οι περισσότερες ομάδες, σχεδόν όλες δηλαδή, έτσι παίζουν τον ΑΡΗ!
Άραγε γιατί…;