ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΕΛΟΣ! ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ.

«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας.
Η χθεσινή μέρα ήταν από τις πιο ντροπιαστικές της ιστορίας του μπασκετικού Άρη.
Οι μπασκετμπολίστες μας μόνο μαχητές του «Θεού» δεν ήταν.
Άτολμοι, χωρίς πάθος και άστοχοι μέχρι….δακρύων.
Ο μισητός αντίπαλος μας έκανε κυριολεκτικά «πλάκα» διαλύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας που ενέπνεε η ομάδα μας.
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ. Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.



Συνεχίζοντας θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για τον φετινό μπασκετικό Άρη.
Για να εντοπίσουμε το πρόβλημα πρέπει να ανατρέξουμε στα «θεμέλια» αυτής της προσπάθειας.
Πρώτα φταίει η νοοτροπία του κόσμου. Ενός κόσμου που δεν μπορεί να διανοηθεί άτιτλο τον «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ» ΑΡΗ. Ενός κόσμου που του έχει ριζωθεί η ιδέα του πρωταθλητισμού λόγω της ένδοξης ιστορίας. Αυτή λοιπόν η νοοτροπία φαντάζει προκλητική και εγωιστική, σε μία περίοδο που σπαταλούνται χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ από τις ομάδες των Αθηνών αλλά και ευρωπαϊκά. Ο σύγχρονος Άρης μας δυστυχώς δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια των χρημάτων.
Συνεπώς, αρειανέ θέλεις η ομάδα σου να πρωταγωνιστεί? Αγόραζε κάθε χρόνο το διαρκείας σου! Είναι ανεπίτρεπτο ένα «Παλέ» 6.000 θέσεων περίπου να μην είναι όλο διαρκείας. Φανταστείτε αν η ομάδα είχε κάθε χρόνο αυτά τα σταθερά κέρδη τι παίκτες θα έκαναν παρέλαση στον Άρη.
Και μην πει κανείς «Θέλω πρώτα η διοίκηση να μου δώσει όραμα και μετά θα στηρίξω». Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ. Εφόσον έχει μπει στην καθημερινότητά μας, η χρηματική στήριξη προς αυτόν πρέπει να είναι όπως όταν έχουμε να πληρώσουμε το λογαριασμό του τηλεφώνου.
Επομένως αλλαγή νοοτροπίας από τους μπασκετικούς και όχι μόνο φίλους.

Βλέποντας τώρα η διοίκηση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, προκειμένου να τον ευχαριστήσει και να τον προσελκύσει, κινείται ανάλογα. Κρατά τον ίδιο προπονητή, παίρνει παίκτες ονόματα (Κακιούζης, Ντικούδης, Χατζηβρέττας), πουλάει το μεγαλύτερο ταλέντο στον Ολυμπιακό γιατί τα χρήματα δεν βγαίνουν και περιμένει να περάσει μια εντελώς καινούργια ομάδα Ευρωλίγκα….Χωρίς χημεία, χωρίς σύστημα… Τελικά τα σχέδια στραβώνουν και αποκαλύπτεται η αλήθεια. Η ομάδα θέλει άλλον προπονητή και μια καινούργια αρχή.
Δυστυχώς όμως η λανθασμένη νοοτροπία του λαού στο μπάσκετ οδήγησε τη διοίκηση σε λανθασμένες και βιαστικές κινήσεις εξ αρχής.

Τι έπρεπε να γίνει? Κατά την ταπεινή μου άποψη, από τη στιγμή που χάθηκε το όνειρο της Ευρωλίγκα από την αρχή-αρχή της χρονιάς και χάθηκε επίσης ένα σημαντικό ποσό εσόδων, η διοίκηση έπρεπε να αλλάξει πλάνο πλεύσης.
Δηλαδή να αλλάξει προπονητή και να πορευτεί με Έλληνες παίκτες ταλέντα, οι οποίοι θα πλαισιώνονται από 3 με 4 ποιοτικούς ξένους. Εφόσον λόγω οικονομικών ελλείψεων, ο Άρης δύσκολα μπορεί να αναμετρηθεί με τα μεγαθήρια της Αθήνας, ο στόχος του θα ήταν η τρίτη θέση και η έξοδος στην Ευρώπη και η καλή πορεία στο κύπελλο. Έπειτα, δίνοντας ευκαιρίες στα νεαρά ταλαντούχα παιδιά που όπως γνωρίζουμε τρέφουν την ίδια τρέλα για τον Άρη με αυτήν κάθε οπαδού, το πάθος και η δίψα για διάκριση θα ανέβαζαν κατακόρυφα την αξία και τη χημεία της ομάδας. Δεν μπορείς να παίρνεις μόνο παίκτες-ονόματα και μεγάλης ηλικίας. Συνήθως τέτοιου στυλ παίκτες έρχονται πολύ αργά στον Άρη, έχοντας χορτάσει από χρήματα και διακρίσεις, μόνο και μόνο για να κλείσουν κάπου την καριέρα τους κολλώντας τα τελευταία τους ένσημα.
Το μπάσκετ φίλοι και φίλες είναι στείρος επαγγελματισμός. Μπροστά στα χρήματα η αγάπη και το πάθος για την ομάδα εξανεμίζονται.

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Δύο ήττες από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ψυχολογία καταρρακωμένη, χημεία μηδενική και έναν κόσμο να αναρωτιέται γιατί?
Αυτό όμως που στην πραγματικότητα πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι είναι τι ακριβώς θέλουμε να βλέπουμε από τον μπασκετικό Άρη, σε συνάρτηση βέβαια με τα σύγχρονα οικονομικά δεδομένα.
Έναν Άρη σχεδιασμένο να χτυπήσει γρήγορα τη δυάδα της Αθήνας ή έναν Άρη με νεαρούς παίκτες που θα παίζουν για τη φανέλα, θα φέρουν χρήματα στα ταμεία της Κ.Α.Ε. και γενικότερα έναν Άρη με πλάνο πρωταθλητισμού πέντε ετών?
Έτσι χτίζονται οι ομάδες. Σε βάθος χρόνου. Όχι από τη μία στιγμή στην άλλη.
Τι θέλετε λοιπόν από τον μπασκετικό μας Άρη???? Σκεφτείτε ρεαλιστικά ώστε να ξέρει και η διοίκηση και να προχωρήσει αναλόγως.
Είδαμε πολλές χαρές από αυτό το τμήμα. ΑΝΕΞΙΤΗΛΕΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ. Είναι καιρός να σκεφτούν κάποιοι πιο αυστηρά, οργανωμένα και πειθαρχημένα. Το μπάσκετ είναι και μια επιχείρηση εκτός από την κατάθεση ψυχής του λαού.
ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΕΓΙΝΕ. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ. ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ «ΠΑΤΟ» ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΕΒΕΙΣ, Η ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ Η ΗΔΟΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΛΑΙΣ ΑΠΟ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ.
Μέχρι τότε ας επιστρέψει στην σκληρή πραγματικότητα λαός και διοίκηση.
ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΒΑΡΙΑ ΦΑΝΕΛΑ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΠΟΛΛΑ-ΠΟΛΛΑ. ΒΡΕΙΤΕ ΛΥΣΗ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ.