ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ .... ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΑ!

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Είναι κοινό μυστικό το γεγονός ότι η γυναίκα αντιμετωπίζεται από την πλειονότητα των ανδρών υποτιμητικά στο θέμα του αθλητισμού και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο. Ο λόγος?
Μα πολύ απλά τα πανίσχυρα και διαχρονικά στερεότυπα που δημιούργησε η ίδια η κοινωνική δομή και που φρόντισε μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να διαιωνίσει.

Τουλάχιστον, όσον αφορά το θέμα της ανισότητας των δύο φύλων κυρίως στον επαγγελματικό τομέα, ύστερα από χρόνιους αγώνες, τα δικαιώματα των γυναικών κατοχυρώθηκαν συνταγματικά, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερο σεβασμό και μπαίνουν δυναμικά στην αγορά εργασίας.
Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου ο καταναλωτισμός και η ανάγκη οικονομικής ανάπτυξης, έχουν κατασκευάσει μία πλασματική εικόνα της γυναίκας, η οποία προσπαθεί συνεχώς να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει και μόνη της!



Άλλωστε, σήμερα η γυναίκα σπουδάζει, διεκδικεί υψηλόβαθμες θέσεις και έχει γίνει δυναμικότερη, σπάζοντας το στερεότυπο της «παθητικής και υποταγμένης». Συνακόλουθα, το νέο στερεότυπο που κυριαρχεί προβάλλει μια γυναίκα υπεράνθρωπο, η οποία θα είναι εξίσου συνεπής και ως μητέρα και ως σύζυγος και ως επαγγελματίας.
Παρουσιάζεται από τα Μ.Μ.Ε ως ένα ον που μπορεί και πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, κάτι που φυσικά μας οδηγεί στην παράνοια.
Συνεπώς, οι άνδρες τρομάζουν στην ιδέα αυτή, γοητεύονται αρκετά αλλά προσπαθούν να επιβάλλουν το παραδοσιακό στερεότυπο της υποταγής. Θα λέγαμε δηλαδή ότι υπάρχει μια κρίση ταυτότητας και στα δύο φύλα.


ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!

Επιστρέφοντας στο θέμα μας, επικρατεί η άποψη ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να παρακολουθούν ποδόσφαιρο, να τραγουδούν συνθήματα και γενικά να αγαπούν τις ομάδες τους. Σ' αυτό το σημείο αξίζει να σας υπενθυμίσω κάτι.
Ο κόσμος μας είναι χωρισμένος σε δύο «ημισφαίρια». Ένα των ανδρών και ένα των γυναικών. Μόνον όταν ενωθούν αυτά προκύπτει το τέλειο, το ιδανικό. Έτσι, όπως οι γυναίκες, έτσι και οι άνδρες δεν θα μπορούσαν χωρίς εμάς. Η ζωή δεν θα είχε νόημα και ενδιαφέρον. Η σχέση αλληλεξάρτησης, εμπιστοσύνης και κατανόησης που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα στα δύο φύλα είναι μοναδική και κινεί τα νήματα της καθημερινότητας, του κόσμου μας.

Όπως και να το κάνουμε υπάρχουν βιολογικές διαφορές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η γυναίκα είναι κατώτερη νοητικά ή οτιδήποτε άλλο. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Γυναίκες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αθλήτριες κλπ.

Την ίδια τρέλα που πιθανόν κουβαλάει ένας άντρας για την ομάδα του, την ίδια - για να μην πω μεγαλύτερη - μπορεί να έχει και η γυναίκα! Κι αυτό γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο δημιουργικά, έχουμε μάθει να ανταποκρινόμαστε στα δύσκολα και να αντιμετωπίζουμε τις σύγχρονες προκλήσεις δυναμικότερα. Μάλιστα, λόγω αυτής της δυναμικής εικόνας που έχει δημιουργηθεί τριγύρω μας (Μ.Μ.Ε) αρχίσαμε να πιστεύουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε καλά σε όλα, έχοντας βέβαια πάντα τους άντρες δίπλα μας. Θέλουμε ισότητα και σεβασμό.

«ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΚΟΜΕΝΑ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ..»

Ακόμη και το περίφημο σύνθημα αποδεικνύει πόσο μας χρειάζεστε. Για να μην επεκταθώ όμως παραπάνω και το κείμενο θυμίσει φεμινιστική προπαγάνδα, θα εισχωρήσω βαθύτερα στο φαινόμενο.
Από καθαρά υλική άποψη, εφόσον η γυναίκα εργάζεται πλέον και «επενδύει» τα χρήματά της αγοράζοντας διαρκείας, συμμετέχοντας στη λέσχη ή αγοράζοντας διάφορα προϊόντα από τις επίσημες μπουτίκ, σαφώς και μπορεί να καταθέτει την άποψή της και με το παραπάνω. Λόγο όμως μπορεί να έχει η οποιαδήποτε γυναίκα η οποία αισθάνεται τον Άρη σαν δεύτερη οικογένειά της. Σίγουρα οι άντρες οπαδοί δεν μπορούν να καταλάβουν πως αισθανόμαστε. Ίσως γιατί δεν το έψαξαν ποτέ...
Γι ΄ αυτό όμως είμαι εδώ, εκπροσωπώντας τον γυναικείο πληθυσμό στην πλειονότητά του. Βέβαια πάντα θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψη μας ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις σε κάθε περίπτωση. Όλες οι γυναίκες δεν αισθάνονται το ίδιο για τον αθλητισμό. Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτό που συμβαίνει στον Άρη μας είναι πρωτόγνωρο και «επαναστατικό».
Θα μου πείτε και τι δεν είναι μοναδικό στον Άρη μας?

Η καταπληκτική μας μπάντα?
Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο?
Η νοοτροπία των οπαδών μας?
Η Λέσχη μας?
Οι σύνδεσμοί μας?
Και τώρα βήμα στις γυναίκες!

Στις γυναίκες που έρχονται στο γήπεδο με την οικογένεια, στις πιο φανατικές που πηγαίνουν στο πέταλο με τα αγόρια τους, σε αυτές που βρίσκονται πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και στηρίζουν τον Θεό του πολέμου σαν άλλες «μούσες».
Έπειτα, από συναισθηματική άποψη, ποια γυναίκα μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στους λάτιν ρυθμούς της μπάντας? Και για να μην κρυβόμαστε, το κίτρινο όπως και να το κάνουμε είναι το χρώμα που εξιτάρει τις γυναίκες, τις χαροποιεί και τις ξεσηκώνει.
Στον Άρη μας λοιπόν, έναν Άρη που δεν κάνει διακρίσεις φύλου, καταγωγής, θρησκεύματος ή εθνικότητας, όσοι αγαπάνε πραγματικά αυτήν την ομάδα είναι στρατιώτες του Θεού του πολέμου.
Το κίτρινο (γυναίκες) και το μαύρο (άντρες) είναι ένα σε όλες τις εκδηλώσεις του συλλόγου. ΕΝΟΤΗΤΑ όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη! Αυτή η προσέγγιση είναι ένα ακόμη βήμα για τον εκσυγχρονισμό του οπαδικού κινήματος αλλά και του ποδοσφαίρου ταυτόχρονα.
Μόνο στον Άρη μας τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις για τις γυναίκες καταρρίπτονται. Οι γυναίκες πλέον είναι ενεργά μέλη του συλλόγου, εκφράζονται, συμβάλλουν, αγωνίζονται για την επίτευξη του ονείρου. Ενός ιδανικού που μας ενώνει όλους και που πολύ δύσκολα περιγράφεται με λέξεις.

Έτσι, ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας με τους άντρες, κρίνουμε, αξιολογούμε και καταλήγουμε σε συμπεράσματα. Μάλιστα έτσι προκύπτουν ενδιαφέροντες ιδέες και η ενωτική μας σχέση ενδυναμώνεται.
Και που ξέρετε? Ίσως προκύψουν και συνθήματα γυναικεία.

ΣΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΡΗΣ, ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΠΟΙΚΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ.
ΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

VAMOS ΚΟΡΙΤΣΙΑ!