Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Αυτό που είμαστε...


Δεν μας ενοχλούν οι ήττες, οι ισσοπαλίες, οι αποκλεισμοί.
Δεν μας ενδιαφέρει πόσοι είμαστε, λιγότεροι ή περισσότεροι από κάποιους.
Αναζητούμε την επιθυμία, την διαφορετικότητα, την πραγματικότητα, την κατάθεσή ψυχής από την ομάδα μας. Να παίζουν για να δείξουν την φιλοσοφία της ομάδος...
Να φωνάξουν με την απόδοση τους, "Ο ΑΡΗΣ"!!!
Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο για να νικήσεις.
Θέλει μυαλό και ...άλλα πράγματα "βαριά".


Γιατί:

Κατά τη διάρκεια τη μάχης, η τελική δύναμη ενός στρατού δεν είναι το μεγεθός του, αλλά η πραγματική του ικανότητα επί έναν άγνωστο παράγοντα.
Αυτός ο παράγων δεν είναι άλλος από το ΠΝΕΥΜΑ των στρατιωτών, που μετράται ως η μεγαλύτερη ή μικρότερη επιθυμία να πολεμήσουν και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο!
Οι άντρες με επιθυμία να πολεμήσουν και που έχουν επίγνωση γιατί μάχονται, ανεξάρτητα με ποιόν μάχονται, αν τελούν υπό εντολές στρατιωτικών διανοιών ή ανδρών με χαμηλή νοημοσύνη, πολεμώντας είτε με ρόπαλα, είτε με αυτόματα, αυτοί οι άνδρες θα τοποθετηθούν μόνοι τους στις καλύτερες θέσεις, κι έτσι ... ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ernesto "Che" Guevara de la Serna.

4 σχόλια:

  1. ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!
    ------------ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ----------------------
    ----ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ-----

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....μαγκες να ξερετε πως ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ,ΟΙ ΗΤΤΕΣ & ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ,ειναι απιστευτα αστοχο αυτο που γραφετε και ελπιζω να το ανακαλεσετε.
    Ο ΑΡΗΣ ειναι γεννημενος ΜΟΝΟ για νικες και θριαμβους και οποιοδηποτε διαφορετικο αποτελεσμα μας τρελαινει σε βαθμο παρανοιας.
    nagoli-3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν ξέρω αν το διαβασες μεχρι τέλους. Το νοημα είναι πιο βαθύ. Βάζω την φιλοσοφία της ομάδας πάνω από όλα. Το πνεύμα του νικητή και η επίγωση για ποιά ομάδα παίζεις να μπολιαστεί στους παίχτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είμαστε ΑΡΗΣ. Γιατί θεωρούμε αυτή τη μονάδα μοναδική. Και θέλουμε να είναι σε όλα τα επίπεδα στην κορυφή. Φυσικά και μας χαλάνε οι ισοπαλίες και οι ήττες. Αλλά πιο πολύ μας χαλάει να βλέπουμε μία ομάδα που δεν συμμερίζεται την γκάβλα μας και το πάθος μας γι'αυτό που λέγεται ΑΡΗΣ.
    Εμένα προσωπικά πιο πολύ με χαλάει να βλέπω αδιαφορία παρά ανικανότητα. Και ακόμα πιο πολύ με χαλάει που διαπιστώνω ότι, αυτοί οι παίκτες που αποτελούν την ομάδα που γουστάρω (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού) έχουν πλήρη άγνοια για το τι σημαίνει η ομάδα αυτή για όλους εκείνους που γεμίζουν το γήπεδο, γι'αυτούς που τους ακολουθούν στα εκτός έδρας, ή για εκείνους που για τους δικούς τους λόγους δεν μπορούν να είναι κοντά στην ομάδα, αλλά την κουβαλάνε πάντα στις καρδιές τους.
    Ο ΑΡΗΣ που εγώ γουστάρω ΠΑΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ, άσχετα με το ποιον έχει απέναντί του. Και οι παίκτες του δίνουν τα πάντα, ακόμα και την ψυχή τους ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΞΙΖΟΥΝ να φοράνε τη φανέλα με το Θεό στο στήθος.
    Αυτή είναι η φιλοσοφία που εγώ θέλει να έχει η Ομάδά ΜΟΥ! Αυτό φαντάζομαι είναι και το πνεύμα που αναφέρει ο coach "zed". Αυτό είναι που φαίνεται πως λείπει από αυτή την ομάδα. Αυτό είναι που με πληγώνει μέχρι στιγμής.
    Και γι'αυτό ευθύνεται πρώτα ο αρχηγός, που δεν το "σφύριξε" στους υπόλοιπους. Ευθύνεται ο προπονητής, που δεν μπόρεσε να το "περάσει" στην ομάδα. Και ευθύνεται η διοίκηση που δεν το ξεκαθάρισε στον προπονητή από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Χαριλάου.
    Είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί. Και πρέπει να διορθωθεί. Αλλά χρειάζεται ψυχραιμία και πολύ δουλειά. Η κριτική πρέπει να γίνεται και να ακούγονται όλες οι απόψεις. Πάντα καλοπροαίρετα. Πάντα για το καλό του συλλόγου.
    ΑΡΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή