ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΤΗ ΝΙΚΗ! ΔΩΣΤΕ ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Στενάχωρα ξεκίνησε η εβδομάδα…
Δε κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας…
Ο Αρειανός το Σάββατο το βράδυ ήταν φαρμακωμένος.
Μετά την εξέλιξη του αγώνα στο Παγκρήτιο με τον Εργοτέλη, ο Αρειανός ήταν φαρμακωμένος και μάλιστα για δύο λόγους
Πρώτα απ όλα γιατί είδε την ομάδα να «κλωτσάει» μια χρυσή ευκαιρία, αφήνοντας δύο πολύτιμους βαθμούς. Καθόλου καλό δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτό το αποτέλεσμα για τον ΑΡΗ, των υψηλών στόχων και προσδοκιών.
Πόσο περισσότερο όταν έρχεται «στο καπάκι» μετά από μια ακόμη γκέλα στη Κομοτηνή, με την ισοπαλία στον αγώνα με τον Πανθρακικό.
Ο δεύτερος όμως και σημαντικότερος λόγος, ήταν το γεγονός ότι στον αγώνα του Παγκρήτιου, δεν είδε από την ομάδα προσπάθεια.
Δεν είδε από τους ποδοσφαιριστές το ψυχωμένο παιχνίδι και το αγωνιστικό πάθος που είδαμε στα προηγούμενα χρόνια. Αυτό ήταν που πείραξε ακόμη περισσότερο τον Αρειανό.


Ο Αρειανός τρελλάθηκε!
Γιατί είδε τον Άρη, που είδε στο ΟΑΚΑ, ούτε τον Άρη του Καυτανζογλείου. Ούτε καν είδε τον Άρη της Κομοτηνής!
Έναν Άρη δηλαδή που έπαιξε, που δημιούργησε φάσεις, πίεσε και έπαιξε σχεδόν μονότερμα τους αντιπάλους, έχασε γκολ με το… «τσουβάλι», αλλά η μπάλα δε μπήκε και μοιραία έμεινε η ομάδα στο ισόπαλο αποτέλεσμα.
Στο Παγκρήτιο, δεν βγήκε τίποτα!
Στο Παγκρήτιο, δεν είδαμε σε καμία περίπτωση τον ΑΡΗ που ξέρουμε!
Τον ΑΡΗ που είδαμε σε άλλα εκτός έδρας ματς.
Είδαμε έναν ΑΡΗ να έχει μια υπεροχή στο χώρο του κέντρου, μια ανούσια εδαφική κυριαρχία, απέναντι σε μια ομάδα η οποία έδωσε από την αρχή χώρο στον ΑΡΗ και καραδοκούσε να χτυπήσει σε κάποια αντεπίθεση.
Τίποτε δε πήγε καλά.
Τίποτα δε λειτούργησε σωστά.
Τίποτα δεν έγινε σωστά και σύμφωνα με τα όσα δουλεύτηκαν στη προπόνηση και τα όσα ζήτησε ο Ιομάρ Μαζίνιο.
Κανένας αυτοματισμός δεν έγινε, καμία κίνηση, καμιά ορθή προσπάθεια στην ανάπτυξη κι ακόμη αν θέλετε και στις λιγοστές φάσεις που έγιναν, μ αυτά τα 2-3 σουτ που έγιναν, για ακόμη μια φορά δεν είδαμε κανένα καλό τελείωμα.
Το θέμα είναι ότι αυτό το ματς πέρασε και πάει.
Ότι και να κάνουμε δε γυρίζουν πίσω, ούτε οι χαμένοι βαθμοί της Κομοτηνής, ούτε αυτοί της Κρήτης.
Αυτό που θέλουμε να δούμε προσωπικά από την ομάδα, είναι ένα και συγκεκριμένο.
Κι όταν λέμε ομάδα εννοείται από τον Μαζίνιο, τον Ντονάτο και τους συνεργάτες τους και πάνω απ όλα από τους ποδοσφαιριστές!
Πάνω απ όλα από τους ποδοσφαιριστές!
Αυτό που θέλουμε να δούμε και πιστεύουμε ότι όλοι πάνω κάτω το ίδιο θέλουν, είναι να δούμε στη πράξη ότι αυτό που έγινε στη Κρήτη, αποτέλεσε ένα πολύ καλό μάθημα σε όλους!
Ένα πολύ καλό μάθημα, για το γεγονός ότι δεν υπάρχει εύκολο και δύσκολο παιχνίδι και όλοι οι αντίπαλοι είναι το ίδιο δύσκολοι και στη προσπάθεια για πρωταθλητισμό, απαγορεύεται ο εφησυχασμός και η επιπολαιότητα!
Όταν είσαι μια καλή ομάδα, με πολύ καλούς παίκτες και θέλεις να έχεις υψηλούς στόχους, απαιτείται σοβαρότητα, απαιτείται ψυχωμένο παιχνίδι, απαιτείται διαρκής εγρήγορση και αποτελεσματικότητα.
Πρέπει να τρέχεις μέσα στο γήπεδο και να τα δίνεις όλα, να πιέζεις τον αντίπαλο και πάνω απ όλα να αποφεύγεις τα αβίαστα λάθη.
Όταν είσαι μια τόσο καλή και ποιοτική ομάδα με στόχους υψηλούς, είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπίσεις ομάδες με πολυπρόσωπες άμυνες, που θα έχουν σαν στόχο να καταστρέψουν το δικό σου παιχνίδι.
Με στόχο να διατηρήσουν το μηδέν στην άμυνα και από κει και πέρα ότι βγει μπροστά. Αν θέλεις λοιπόν υψηλούς στόχους, θα «ψάξεις» τον τρόπο, αυτές τις ομάδες να τις «τρυπήσεις» και να τις «εκτελέσεις».
Ελπίζουμε λοιπόν, το ματς με τον Εργοτέλη να έγινε μάθημα!
Να έγινε μάθημα από όλους και βέβαια να γίνουν αυτά που πρέπει, ούτως ώστε να μην επαναληφθούν.
Απαγορεύονται τέτοιες εμφανίσεις! Απαγορεύονται τέτοια αποτελέσματα, ειδικά όταν συνοδεύονται από τέτοιες εμφανίσεις.
Τώρα μπροστά μας έρχεται ένα δύσκολο και σημαντικό παιχνίδι.
Αντίπαλος είναι η ΑΕΚ...
Δε θα πούμε σήμερα τίποτα γι αυτό το ματς.
Θα τα ποιύμε αναλυτικότερα από αύριο.
Το μόνο που θέλοουμε όμως και ζητάμε είναι ΝΙΚΗ!
Δε μας ενδιαφέρει πως θα έρθει αυτή...
Δε μας ενδιαφέρει αν μετά τη λήξη του αγώνα θα πέσουν κάτω από την υπερπροσπάθεια έχοντας χύσει από δέκα κιλά ιδρώτα ο καθένας...
Δε μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο...
ΜΟΝΟ Η ΝΙΚΗ!
Την κυριακατικη αντίπαλο την κερδίσαμε πριν δύο χρόνια με 4-0 στα play offs.
Σε αγώνα πρωταθλήματος, έχουμε να τη κερδίσουμε από το 1999!
Ναι όπως το διαβάζετε.
Από το 1999, με τα δυο γκολ του Τόλη του Λιολίδη.
Μια ομάδα που επί δεκαπέντε χρόνια, έχανε από τα αποδυτήρια, από το αεροδρόμιο, φτάσαμε στο σημείο να έχουμε να τη κερδίσουμε δέκα χρόνια.
Γι αυτό λοιπόν το τονίζουμε και το επισημαίνουμε από σήμερα...
Δε ξέρουμε τι θα κάνετε.
Εμείς θέλουμε μόνο τη νίκη!

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ Μ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!